Prepare to fly
I'd rather be mushing
Ik verzot op honden. Hij verzot op actie. Allebei gebeten door het reisvirus. Dan is een huskytocht in Lapland geen gek idee. Nee, niet zo’n ritje als passagier onder een warm dekentje op de slee – een echte tocht met je eigen span en overnachten en voor honden zorgen en al. Als het meer dan twee wielen heeft, zal ik vermijden om ermee te rijden. Maar als er husky’s aan te pas komen, waag ik de kans dat ik meer in de sneeuw lig dan op de slee sta.
Ik ga op tocht en ik neem mee...
Dus ja: mushing for dummies. Als mushing-maagd mag je maximum twee dagen
op pad. Kwestie van de bewoonde wereld niet al te ver achter je te
laten voor je de kneepjes wat onder de knie hebt.
Onderweg logeer je in een blokhut. Het eten voor beide dagen gaat mee op de slee van de gids, die ook erg indrukwekkende wanten heeft.
Onderweg logeer je in een blokhut. Het eten voor beide dagen gaat mee op de slee van de gids, die ook erg indrukwekkende wanten heeft.
Het hoort erbij
De dag van het vertrek start met een video. Een filmpje met uitleg over het hondenspan en de handgebaren waarmee mushers met elkaar communiceren, want “het kan soms heel lawaaierig worden.”
Hmm, nu je het zegt, ons Laika kon inderdaad heel mooi ‘zingen’. Straks gaan we met veertien op pad en elk span telt minimum vier opgewonden honden...
Hmm, nu je het zegt, ons Laika kon inderdaad heel mooi ‘zingen’. Straks gaan we met veertien op pad en elk span telt minimum vier opgewonden honden...
Zullen we dit afspreken?
Mushing is niet meteen een individuele sport. Je kan wat hulp gebruiken. Blijf altijd op de rem staan zolang het sneeuwanker en de extra lijn niet vastgemaakt zijn.
Rem lichtjes af bij het vertrek om een al te bruuske start te vermijden.
Niet naast elkaar rijden of inhalen. Hou altijd een veilige afstand tussen de sleeën, tenzij we stoppen.
Rem lichtjes af bij het vertrek om een al te bruuske start te vermijden.
Niet naast elkaar rijden of inhalen. Hou altijd een veilige afstand tussen de sleeën, tenzij we stoppen.
Hoe help ik een sledehond?
Je kunt de honden helpen op lastige stukken, bijvoorbeeld wanneer je een heuvel op moet, door mee te steppen met één been of achter de slee te lopen. Hou echter altijd de slee vast!
Help de honden bij steile afdalingen door af te remmen zodat de lijnen altijd strak blijven. Zorg dat je niet over je honden glijdt.
Wat je ook doet, probeer om nooit de slee los te laten.
En denk eraan: de rem is je beste vriend onderweg.
Help de honden bij steile afdalingen door af te remmen zodat de lijnen altijd strak blijven. Zorg dat je niet over je honden glijdt.
Wat je ook doet, probeer om nooit de slee los te laten.
En denk eraan: de rem is je beste vriend onderweg.
O ja, nog iets...
Als je lead dog moet poepen, assisteer dan door lichtjes af te remmen en geleidelijk te vertragen. Anders raakt de rest van het span soms in verwarring. De andere honden slagen er meestal in ‘hun ding te doen’ terwijl ze lopen.
(Een hele goede reden om niet als passagier op de slee te willen zitten, me dunkt...)
(Een hele goede reden om niet als passagier op de slee te willen zitten, me dunkt...)
Mijn vijf versnellingen
Mushing in een oogopslag en een beetje musherlatijn. Dan hoef ik dat niet allemaal zelf uit te leggen.
Hey ho - let's go!
Zullen we?!
Ok, we kunnen vertrekken – en liefst snel. “Treuzel a.u.b. niet om foto’s te maken bij het vertrek. Daar worden honden alleen maar nerveus van!”, waarschuwt Marko. De honden zijn al ingespannen en er overduidelijk helemaal klaar voor. Voor ik het weet stuif ik door de sneeuw en – het lukt aardig!
Onze beste vriend, de rem
Dat van die rem, dat klopt dus. Ik moet voortdurend vaart minderen om een veilige afstand te bewaren en wat meer afstand te krijgen tussen mijn span en Patricks slee. Zodra ik mijn voet optil zet mijn vijftal er weer de pas in tot ze hem bijna inhalen.
Intussen stept Patrick zich een lam been om zijn span te helpen, maar dat viertal blijft gezapig trippelen, terwijl ik alleen op de steilste helling moet assisteren.
Meelopen met de slee blijkt ook een heikele onderneming. Zodra de honden voelen dat het gewicht van de glijders is, volgt er een flinke ruk voorwaarts. De slee altijd vasthouden – 'no matter what’ klinkt vanzelfsprekender dan het is…
Na die steilste helling volgt trouwens een dito afdaling. O, wat hou ik van die rem! Handen in een kramp rond de beugel en gillend naar beneden. Tot op vandaag verbaas ik me erover dat ik daarin geslaagd ben. En ooit ga ik terug om te zien of het puur geluk was.
Intussen stept Patrick zich een lam been om zijn span te helpen, maar dat viertal blijft gezapig trippelen, terwijl ik alleen op de steilste helling moet assisteren.
Meelopen met de slee blijkt ook een heikele onderneming. Zodra de honden voelen dat het gewicht van de glijders is, volgt er een flinke ruk voorwaarts. De slee altijd vasthouden – 'no matter what’ klinkt vanzelfsprekender dan het is…
Na die steilste helling volgt trouwens een dito afdaling. O, wat hou ik van die rem! Handen in een kramp rond de beugel en gillend naar beneden. Tot op vandaag verbaas ik me erover dat ik daarin geslaagd ben. En ooit ga ik terug om te zien of het puur geluk was.
Wat eet een mens onderweg?
Daar gaat ze
Voetjes veilig op de slee, ja – maar let ook op je evenwicht! Bij al dat remmen met één voet helt de slee al eens vervaarlijk naar één kant. Op hobbelige stukken of als de honden wat te dicht bij de holle zijkanten van het pad lopen kruip ik een paar keer door het oog van de naald.
Uiteindelijk beland ik dus toch langs de kant in de ‘deep snow’. Het is de enige keer op deze reis dat ik er weer op eigen kracht uit weet te klauteren. Na het nodige gespartel hos ik met een oor vol sneeuw naar mijn slee. Gelukkig heeft Patrick mijn honden kunnen tegenhouden en mij de onbeschrijfelijke gêne van een losgeslagen span bespaard.
Uiteindelijk beland ik dus toch langs de kant in de ‘deep snow’. Het is de enige keer op deze reis dat ik er weer op eigen kracht uit weet te klauteren. Na het nodige gespartel hos ik met een oor vol sneeuw naar mijn slee. Gelukkig heeft Patrick mijn honden kunnen tegenhouden en mij de onbeschrijfelijke gêne van een losgeslagen span bespaard.
Abrupte aankomst
Het einde van de rit komt voor iedereen onverwacht.
"Oops! Wat doet dat paaltje hier?"
"Oei, let op! Er zijn er nog meer..."
Een paar reisgezellen duikelen van hun slee door de plotse halte.
We zijn bij de blokhut! Met ruime hondenparking!
"Oops! Wat doet dat paaltje hier?"
"Oei, let op! Er zijn er nog meer..."
Een paar reisgezellen duikelen van hun slee door de plotse halte.
We zijn bij de blokhut! Met ruime hondenparking!
Vermijd markeren bij het parkeren
Eerst goede raad: “Zet geen bagage op de grond binnen het bereik van de honden!” Daarna mogen we de dieren losmaken van de lijnen, ze aan de ketting leggen, hun tuigen uittrekken en achteraan de slee hangen. Vervolgens de veiligheids- en treklijnen rond de slee wikkelen, het anker vastmaken en ook het voertuig netjes buiten het bereik van de honden stallen. We willen niet dat ze er hun stempel op drukken.
De basis voor een sledehondendiner
voor ca. 60 eters
Men neme:
- twee grote kuipen
- water
- droge brokken
- vlees met een hoog vetgehalte
- een slee, emmer en grote pollepel
Men neme:
- twee grote kuipen
- water
- droge brokken
- vlees met een hoog vetgehalte
- een slee, emmer en grote pollepel
Huskyparking bij zonsondergang
Na de thee krijgt iedereen een hoofdlamp en een paar ‘feeding gloves’ en verzamelen we op het terras van de sauna. Hier zou ik een bordje zetten: 'Best view in the world'.
Tweegangendiner
Op het huskymenu staan twee gangen: ‘hondensoep’ met
droge brokken vooraf en een dikke vleesbrij met extra vet als
hoofdgerecht. Alles wordt warm opgediend, anders verbruiken de honden te
veel energie bij het eten. Er zijn snelle en trage eters en ook
kieskeurige, die meteen hun bak omkiepen en enkel de voor opgezwollen
brokjes droogvoer gaan.
O zo braaf
Omdat er onvoldoende kommen zijn om alle honden tegelijk te voeren, moeten we de lege exemplaren ophalen en naar de volgende in de rij brengen. Indrukwekkend hoe rustig ze blijven, zelfs uit de weg gaan, als we de lege kommen ophalen. Ik zou het niet zo snel bij andere honden proberen!
Slaap lekker!
Het voederen neemt wel wat tijd in beslag. Het is bijna helemaal donker
als het tijd is voor de ‘stro-bedeling’. Elk dier krijgt een flinke pluk
stro van een baal. De meeste hebben intussen ook een kuiltje gemaakt
waarin ze zich sierlijk opkrullen. Klaar voor de nacht!
Sauna
Leve de begeleide tocht: terwijl de gidsen je avondeten bereiden, is er tijd voor een sauna – voor de liefhebbers met mogelijkheid om af te koelen in de sneeuw. Daarna kan je op krachten komen, bijvoorbeeld met rendierstoofpot, puree, bessen en augurk.
Wie echt het maximum aan hondeninteractie uit zijn trip wil halen, maakt het 's avonds best niet te laat.
Wie echt het maximum aan hondeninteractie uit zijn trip wil halen, maakt het 's avonds best niet te laat.
Good morning!
Voor dag en dauw
Vroege vogels – het zijn er niet zoveel - kunnen voor het ochtendgloren weer helpen voederen: hondensoep met de restjes van gisteren.
K-k-kappen
'Clean the dog area', een wat vaag puntje op het ochtendprogramma, wordt snel concreet. We krijgen een slee met een behoorlijk grote bak erop, een ruime schep en een kleine hak met een scherpe punt.
Hoezo? Wel, de meeste hopen en hoopjes zijn intussen vastgevroren in de sneeuw. Dat wordt dus kakakappen...
“Start at the end of the line”, aldus gids Marko, “When you come back, you will have a nice full bucket...”
We worden in elk geval allerhartelijkst begroet door de honden. Zelden een enthousiaster onthaal gezien voor de shovel brigade.
Hoezo? Wel, de meeste hopen en hoopjes zijn intussen vastgevroren in de sneeuw. Dat wordt dus kakakappen...
“Start at the end of the line”, aldus gids Marko, “When you come back, you will have a nice full bucket...”
We worden in elk geval allerhartelijkst begroet door de honden. Zelden een enthousiaster onthaal gezien voor de shovel brigade.
Leerkrachten op reis.
Er is ook toezicht tijdens de schoonmaak.
Dog dressing
Na het ontbijt is het tijd om de bagage te pakken en de honden klaar te maken. Tuig over de kop halen, halsband losmaken en boven het tuig brengen. Hond weer vastmaken aan de ketting en de voorpoten aan weerskanten door het tuig halen. Sommige heffen zelf al voorbeeldig een pootje op voor die laatste stap.
Vooral Cris ziet het helemaal zitten en springt uitgelaten op zodra ik met het tuig kom aanlopen. Als ik kniel om het om te doen word ik getrakteerd op husky kisses.
Vooral Cris ziet het helemaal zitten en springt uitgelaten op zodra ik met het tuig kom aanlopen. Als ik kniel om het om te doen word ik getrakteerd op husky kisses.
Inspannen en wegwezen
Zelf de honden inspannen is weer even nadenken: lead dogs met de halsband aan elkaar en aan elk tuig een zijlijn. Swing en wheel dogs horen zowel met halsband als tuig via aparte zijlijnen vast te zitten aan de centrale lijn.
Hike!
En dan zijn we weer vertrokken - na een nog een paaltje of twee met de slee gekust te hebben… Voor een vlak en foutloos parcours: zalig!
Pulmu & Irene
Knuffelbeer Pulmu en Irene met de mooie ogen
Hoe koud het ook is, als je in de ogen van Irene kijkt word je warm vanbinnen. Ze speelt graag haasje-over met Pulmu voor het vertrek, dus de lijnen van deze lead dogs moet je in de gaten houden.
Als Pulmu niet rent, kruipt ze graag tegen het dichtstbijzijnde teamlid aan.
Gene & Cris
Gene en Cris, onverdroten zangers
Gene en Cris zijn wheel dogs, het achterste duo van het span dat net voor de bumper van de slee loopt. Het enthousiasme en het stemvolume van Cris kennen geen grenzen. Meestal sleurt hij Gene mee in uitgebreide protestsongs (‘Waarom stoppen we nu weer?’) en opgewonden rukken en springen voor het vertrek.
Wordt hij terechtgewezen voor zijn gejank, dan ontpopt hij zich tot
mislukte buikspreker: de kop schuldbewust gebogen om zijn lichtjes
openhangende muil te verbergen, zingt hij zachter verder. Zijn trillende
onderlip en steelse zijdelingse blikken verraden hem altijd. Zwijgen
lukt nooit echt goed, zelfs niet als gids Marko berispend over hem heen
knielt. Gene lijkt er meer van onder de indruk en houdt zoveel mogelijk
afstand - met opengesperde ogen en muisstil.
Xenia
Xenia heterochromia, betrouwbare reuzin
Swing dog en grote meid, met één blauw en één bruin oog.
Schuiert na elke rit uitgebreid ruggelings door de sneeuw en heeft daar zichtbaar deugd van.
Husky love
Geen vriendelijker hondenras dan husky’s. Dat weet ik wel zeker. Een verloren gelopen prachtexemplaar - inclusief ijsblauwe ogen en typisch masker - kwam op een avond om eten bedelen in de frituur van mijn ouders. De worst beviel, dus ze besloot te blijven. Haar eigenaar hebben we niet kunnen traceren. Daarom verhuisde ze naar de uitgestrekte tuin van mijn grootouders.
Die was toch niet groot genoeg om haar tomeloze energie bot te vieren. Het omringende platteland kietelde voortdurend haar aangeboren ontsnappingstalent en aanleg voor beestige ongein, zoals konijnenpijpen uitgraven, fazanten najagen en rennen. Vooral uitgelaten rennen.
We hebben wat afgejakkerd om haar weer naar huis te halen. Maar boos waren we nooit. Ze was gewoon te lief, meneer. Altijd enthousiast en goed gezind – tegen iedereen. “Ons Laika? Als we inbrekers op bezoek krijgen, toont ze hen vast kwispelend waar het geld ligt”, dixit pepe.
Die was toch niet groot genoeg om haar tomeloze energie bot te vieren. Het omringende platteland kietelde voortdurend haar aangeboren ontsnappingstalent en aanleg voor beestige ongein, zoals konijnenpijpen uitgraven, fazanten najagen en rennen. Vooral uitgelaten rennen.
We hebben wat afgejakkerd om haar weer naar huis te halen. Maar boos waren we nooit. Ze was gewoon te lief, meneer. Altijd enthousiast en goed gezind – tegen iedereen. “Ons Laika? Als we inbrekers op bezoek krijgen, toont ze hen vast kwispelend waar het geld ligt”, dixit pepe.
Scroll om door te gaan
Swipe to continue
Swipe om door te gaan
I'd rather be mushing
Ik ga op tocht en ik neem mee...
Het hoort erbij
Zullen we dit afspreken?
Hoe help ik een sledehond?
O ja, nog iets...
Mijn vijf versnellingen
Zullen we?!
Onze beste vriend, de rem
Wat eet een mens onderweg?
Daar gaat ze
Abrupte aankomst
Vermijd markeren bij het parkeren
De basis voor een sledehondendiner
Huskyparking bij zonsondergang
Tweegangendiner
O zo braaf
Slaap lekker!
Sauna
Voor dag en dauw
K-k-kappen
Leerkrachten op reis.
Dog dressing
Inspannen en wegwezen
Hike!
Husky love